VOORGESCHIEDENIS
In 1961 begint Tony Grutman, een jonge ingenieur die afgestudeerd is aan het Gramme-instituut en die inkoopverantwoordelijke is bij het bedrijf Ascenseurs Jaspar, lasscharnieren te maken in zijn kelder in Angleur. Een van zijn leveranciers, die hem niets meer verkocht omdat de prijs van zijn scharnieren te hoog was, had hem daartoe uitgedaagd. Indertijd had die laatste hem gerepliceerd dat als Tony ooit scharnieren zou maken, hij er dan honderdduizend per jaar zou kopen.
Op 3 juli 1961 richten Grutman en Omer Spiessen, een trouwe vriend die hij op de schoolbanken heeft ontmoet, het bedrijf ‘Pomel’ op met als enige klant de leverancier die hem had uitgedaagd.
Als snel beginnen de twee ingenieurs de Nederlandse, Duitse en Scandinavische markt te veroveren, en barst de kelder in Angleur uit zijn voegen. In 1964 wordt in Kinkempois een atelier van honderd vierkante meter opgezet en in 1965 en 1966 volgen de eerste aanwervingen. Rond die tijd trekt Omer Spiessen zich terug uit de zaak terwijl Grutman al zijn andere activiteiten opgeeft.
In 1967 wordt dan een nieuwe productie-eenheid ingewijd. Naast lasscharnieren worden er voortaan ook aluminium ramen en deuren van het merk Schuco gemaakt. Samen met Les Etablissements Poncin (draagconstructies) en Mineral Product bouwt Pomel mee aan paleizen voor de koning van Saoedi-Arabië. Op dat moment heeft het bedrijf 58 mensen in dienst.
De successen volgen elkaar op en Tony Grutman zet stappen voor verdere uitbreidingen. De productie van scharnieren verhuist voor 95% naar het buitenland, voornamelijk naar de andere landen van de Europese Gemeenschap en naar Afrika.
DaIn de jaren 1980 begint Pomel kogelwerende loketten en afdaken voor tankstations te vervaardigen. Met die activiteit stelt het bedrijf een honderdtal mensen tewerk in het gebouw ‘Mourg’ in Bressoux.
Na het overlijden van Tony Grutman op 19 december 1998 komt het bedrijf in handen van zijn twee dochters en zijn schoonzonen. De activiteit rond de lasscharnieren wordt afgesplitst van de rest van de productie.
Tussen 2001 en 2013 wordt het bedrijf overgekocht door verschillende groepen, waaronder de groep Bodart & Gonay, in 2004. Vanaf dan wordt het ‘Paumelles Liégeoises’. In de loop der jaren zal het bedrijf blijven groeien en zich verder diversifiëren. De export naar landen als Canada, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Duitsland en Frankrijk is goed voor meer dan 85% van de productie.
In mei 2013 nemen Nathalie Morelle en Fred Limbort Paumelles Liégeoises over en breiden ze het team uit. Het bedrijf legt zich volledig toe op het vervaardigen en verdelen van scharnieren. Het heeft als doel zijn klanten op zeer korte tijd een kwalitatief product af te leveren en biedt een dienstverlening op maat die gericht is op klanttevredenheid. Om die dienstverlening te kunnen leveren, kiest mevrouw Morelle ervoor om een systeem van participatief management in te voeren. De werknemers worden betrokken bij de projecten van het bedrijf, waardoor het betere prestaties neerzet.
Om te kunnen beschikken over grotere werkruimten kiest Paumelles Liégeoises ervoor om te investeren in nieuwe bedrijfsgebouwen. Zo neemt het bedrijf op 9 januari 2017 zijn intrek in de rue des Technologies 18 in Alleur.
Daar hebben ze niet alleen grotere lokalen, de nieuwe ruimte laat ook toe om een showroom in te richten waar promotie gevoerd kan worden, en een winkel waar de klanten meteen de artikelen kunnen afhalen die ze nodig hebben.
In navolging van die verhuizing schafte Paumelles Liégeoises onlangs nieuwe machines aan, waaronder een 4-assige freesbank van HAAS, zodat het zijn productgamma’s, en dan vooral dat voor scharnieren op maat, kan ontwikkelen. Tegenwoordig zet het bedrijf in op de ontwikkeling van zijn activiteiten en op de lancering van nieuwe, nog onbestaande producten op de markt.
